ในส่วนของนิทานไทยสมัยก่อนก็มีนิทานพื้นบ้านที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับความรักของพระเอกนางเอกที่ท้าทายกรอบแนวคิดแบบเดิม ๆ เช่นกัน แก้วหน้าม้า (ที่นางเอกมีหน้าเป็นม้า) และ เงาะป่า (ซึ่งพระเอกเป็นคนป่าผิวดำ หัวหยิกหยอง) แม้ตอนจบจะมีการถอดรูปจนกลับมาเป็นเจ้าหญิงแสนสวยและเจ้าชายรูปงามตามสูตรสำเร็จของนิทานทั่วไป แต่ความกล้าในการใช้ตัวละครเอกที่ไม่สวยไม่หล่อในตอนต้นเรื่อง ก็ถือว่าเป็นการท้าทายกรอบความคิดในสมัยก่อนเป็นอันมาก
ห้องพักนักเขียนนิทาน ประวัติ : นำบุญ นามเป็นบุญ
...ข้าไม่อาจให้เขาต้องแบกรับความรู้สึกทรมานเช่นที่ข้าได้รู้สึก...
บันทึกของนักเขียนนิทาน โทรศัพท์หาแม่
นิทานบันทึกการอ่าน นิทานอ่านง่าย นิทานกล่อมน้อง
จนกระทั่งวันหนึ่งเธอได้พบกับพ่อมดรูปงามคนหนึ่งที่อาศัยอยู่ในป่าแห่งนั้น
เจ้าชายเฝ้าครุ่นคิดถึงคุณสมบัติอันโดดเด่นของเจ้าหญิงแต่ละพระองค์ซ้ำแล้วซ้ำเล่า การตัดสินใจของพระองค์จะมีผลต่ออนาคตของบ้านเมือง ประชาชน และตัวของพระองค์เองอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
ทุก ๆ วัน ลูกกวาดมักจะชวนเพื่อน ๆ มานั่งล้อมวงฟังนิทานเคล้าเสียงคลื่นที่ริมหาด เด็ก ๆ ทุกคนรักลูกกวาดเช่นเดียวกับที่ลูกกวาดรักพวกเขา รอบวงนิทานจึงเต็มไปด้วยความฝันที่แสนสุข จวบจนกระทั่งวันหนึ่ง ลูกกวาดจำต้องลาจากเพื่อน ๆ เพื่อตามคุณพ่อคุณแม่เข้าไปอยู่ในตัวเมือง ความสุขรอบวงนิทานจึงสิ้นสุดลงพร้อม ๆ กับหยาดน้ำตาของเด็ก ๆ ที่เอ่อล้นออกมาด้วยความอาลัยรัก
พระราชาผู้เป็นที่รัก พระราชาผู้เป็นที่รัก (ภาษาอังกฤษ)
ลาตัวหนึ่ง ขณะกำลังกินหญ้าอยู่ที่กลางทุ่งอย่างเพลิดเพลิน...อ่านต่อ
ในปีแรก ๆ นิทานความรักที่ผมแต่ง มีโครงสร้างของเรื่องราวไม่ต่างไปจากนิทานอมตะทั้งหลาย คือเป็นนิทานความรัก ที่มีเจ้าหญิง เจ้าชาย พ่อมด แม่มด และมีอุปสรรคบางอย่างที่ต้องฝ่าฟัน แต่เมื่อผมแต่งนิทานไปหลาย ๆ ปี และเริ่มมีความเป็นนักแต่งนิทานมืออาชีพมากขึ้นเรื่อย ๆ ผมจึงท้าทายตัวเอง ด้วยการแต่งนิทานรักสุดพิลึก เพื่อท้าทายตัวเองด้วยเงื่อนไขบางอย่าง นิทานรักของสองเรา ซึ่งทำให้การแต่งนิทานยากขึ้น แต่ได้นิทานก่อนนอนเกี่ยวกับความรักที่สนุก….แบบไม่ซ้ำซาก
ชายหนุ่มคนหนึ่งเป็นลูกชาวประมงที่กลัวทะเลมาก เพราะตอนเด็ก ๆ เขาเคยออกทะเลกับพ่อแล้วบังเอิญตกน้ำจนเกือบเสียชีวิต เขาจึงฝังใจกลัวทะเลเป็นที่สุด
คติสอนใจ : คนพาลย่อมไม่รู้จักบุญคุณผู้อื่น
นิทานก่อนนอนนิทานสอนใจนิทานสั้นนิทานอีสป